De site bevindt zich langs de E40 en paalt aan een moerassig natuurgebied. Landschapsontwikkeling en natuurherstel staan dan ook centraal bij de ontginning van deze zone. In het globale masterplan opgesteld door onder andere landschapsarchitecten, een eco-hydroloog, een stedenbouwkundige en mobiliteitsdeskundigen worden ‘wonen’ en ‘werken’ op subtiele manier verweven met het omliggende landschap.

Het kantoorprogramma wordt ondergebracht in drie identieke volumes gepositioneerd op een plint die parking, archief en technieken herbergt. Het door een moeras omgeven complex doemt op als een serene stenengroep gelegen op het water. De intelligente positionering van de drie bouwvolumes doorbreekt de ogenschijnlijke massieve monotonie en zorgt voor de nodige ademruimte en doorzichten. ‘The Economist’, een kantoorgebouw van de architecten Alison en Peter Smithson in Londen, het toonbeeld voor het behoud van de menselijke schaal binnen een dens stedelijk programma, lijkt dan ook nooit veraf.

Het RUP Parkbos vraagt kantoren met een focus op kennisintensieve productie en verschillende onderzoekscentra. Het kantoorcomplex moet uiteenlopende bedrijvigheid zoals bijvoorbeeld labo-functies toelaten. Bijgevolg werden bijkomende maatregelen getroffen om in het gebouwencomplex deze én andere functies dan traditionele kantoorbedrijvigheid te huisvesten.
Het complex werd modulair opgevat. Elke bouwlaag heeft twee modules van telkens 250 m2 kantooroppervlakte met in het centrum telkens een vaste kern. Elke module van 250 m2 moet afzonderlijk kunnen verhuurd of verkocht worden.

Dit gerealiseerde kantoorcomplex van 15.800 m2 werd ontworpen voor een onbekende gebruiker of groep van gebruikers. Doorgedreven rationalisatie, standaardisatie, modulatie en strategisch gepositioneerde verticale kokers en technische ruimtes laten een zeer divers en optimaal gebruik van de modules toe.