Voor ons ontwerp van de nieuwe Academie van Hoboken is de vraag naar het gewenste soort buitenruimtes leidend geweest. Een academie is tenslotte geen gewone school, waar in de pauzes gevoetbald wordt op het schoolplein. In zekere zin heeft een academie geen nood aan één groot schoolplein, maar juist aan een verzameling van buitenruimtes, verschillend in karakter en schaal. Buitenruimtes die een directe betrokkenheid hebben op het gebouw en uitnodigen tot toe-eigening vanuit dat gebouw. Voor deze ruimtes vinden we inspiratie in de binnenstraten van 19e eeuwse industriële sites. Deze straten zijn als ruimte eerder het resultaat van de omliggende bebouwing dan omgekeerd en in eerste instantie bedoeld om het bouwblok efficiënt te ontsluiten. Ze bieden echter vaak interessante perspectieven en zorgen voor een boeiende wandeling doorheen het blok. Het nieuwe, meestal post-industriële gebruik van dergelijke sites toont ook hoe deze binnenstraat eenvoudig toegeëigend kan worden; grote poorten zorgen voor een directe relatie met het gebouw waardoor een atelier op een mooie dag zijn werkzaamheden deels buiten laat plaats vinden. Tegelijkertijd voorkomt het semi-publieke karakter van de straat dat deze volledig privatiseert.

We zien in deze binnenstraat ook een antwoord op de vraag van de Academie naar transparantie en betrokkenheid op het publiek domein. Niet door het gebouw volledig te openen naar de omliggende publieke ruimte, maar door het maken van een semi-publieke ruimte die leerlingen, bezoekers en bewoners uitnodigt om het terrein te betreden, van buitenaf een klas binnen te kijken of een expo te bezoeken. In de architectuur bouwen we voort op de variatie in de buitenruimtes. De gebouwen die deze ruimtes maken krijgen ook elk een eigen karakter. We werken op die manier aan diversiteit en herkenbaarheid op de site. Zo is het L-gebouw lang en ligt aan de straat. De geaccentueerde koppen geven het publieke aanwezigheid en markeren de collectieve entree centraal op de site. Het Blok-gebouw daarentegen staat iets terug van de straat en heeft met zijn vrijwel vierkante planopbouw een meer autonoom karakter. Voor de verdeling van het programma hebben we onderscheid gemaakt tussen de kleinere ateliers en grotere leslokalen en ze elk op een passende wijze georganiseerd. De verschillende clusters zijn daarbij telkens zoveel mogelijk ondergebracht op een enkele bouwlaag, waardoor er eenvoudig uitwisseling plaats kan vinden tussen de ateliers onderling.