Voor de nieuwe basisschool Trap-op zoeken we naar een compositie die een evenwicht zoekt tussen het bestaande stedelijk historisch ensemble en een nieuwe plaatsgebonden hedendaagse eenvoud. Binnen de muren van het oude klooster hebben we me andere woorden de ambitie om een samenstelling van gebouwen te maken die een meerwaarde betekent voor de omgeving en tegelijk de intimiteit van een plein genereert. Een stedelijk ensemble op de schaal van het dorp.

Naar analogie met de verbouwing van een oude suikerfabriek van architecte Lina Bo Bardi, waar ze conserveerde wat bijdroeg tot een kwalitatief geheel en een architecturale eenheid bereikte door het wit verven van de verschillende gebouwen, willen we de gebouwen van weleer behouden met respect voor hun eigen logica. Zo voorkomen we dat het gebouw een aanbouw lijkt van het nieuwe of omgekeerd. Door de bestaande bebouwing mee te betrekken in onze nieuwe gecreëerde organisatie willen we de onder het stof geraakte kwaliteiten van die gebouwen opnieuw doen opleven. We geloven niet in een harde breuk tussen oud en nieuw, een strategie die nochtans vaak gehanteerd wordt. Wij geloven dat de nieuwe elementen moeten bestaan uit hedendaagse materialen en uitvoeringstechnieken. De nieuwe delen moeten een genuanceerde interpretatie vormen van het bestaande en samen met hen een nieuw karakteristiek geheel vormen. Het resultaat is op het eerste zicht een willekeur van volumes. Net een uitgekiend positioneren en dimensioneren van de volumes zorgt voor een levendig plan met steeds weer verrassende zichtassen. De veelheid van sensaties wordt getemperd door de eenheid in materialisatie en geleding van de nieuwe gebouwen die als familie van elkaar zijn. Het resultaat is een compositie van drie nieuwe gebouwen die samen met de oude gebouwen een kwalitatief ensemble vormt. De gebouwen definiëren twee pleinen en tal van intiemere en kleinschaligere plekken. Strategisch geplaatste bomen zorgen dat er op elke plaats contact is met de natuur.