Erpe is een charmante gemeente met een warrig stratenpatroon en sobere bakstenen gebouwen. Basisschool ‘De Brug’ bevindt zich in het hart van deze landelijke woonkern. Toch is haar aanwezigheid nauwelijks waarneembaar. In de Dorpsstraat manifesteert de school zich als een langgerekte blinde vlek. De school bestaat namelijk uit kleine paviljoenen en een aantal rijk gediversifieerde pleinen en steegjes. Zij stralen een erg huiselijke sfeer uit en de vele ‘tussenruimtes’ laten tal van activiteiten toe. Deze kleine korrel van bebouwing brengt evenwel een grote fragmentatie van het landschap met zich mee.
Omwille van deze problematiek werd ervoor geopteerd om het programma onder te brengen in twee eenvoudige volumes met twee bouwlagen. Zij houden de geest van de voormalige paviljoenvloot levendig en structureren de site op eenvoudige wijze. Door de twee hoofdvolumes quasi-centraal op het terrein te plaatsen en ze ten opzichte van elkaar te laten verschuiven, ontstaat een intens en trillend spanningsveld dat een nieuw centrum definieert. Bovendien creëert het een gearticuleerde eigen plek dat niet alleen tussen dorp en landschap zweeft, maar ook tussen de verschillende gebruikers van de school. De luifels gepositioneerd op die middenstrook, net niet rakend aan het gebouw genereren opnieuw een eigen betekenis en karakter.
De ruwe binnen- en buitenafwerking refereert aan het adagio uit de jaren ’70 “ruwbouw is afbouw” zoals Erik Wieërs van Collectief Noord het zo mooi verwoordt tijdens de feestelijke opening. “Onder druk van de schaarste van de middelen, is dit crisis-fenomeen terug actueel geworden. Een muur hoeft niet bezet te worden om een muur te zijn, in tegendeel het metselverband van betonblokken evoceert de kindertekening van de muur.”
Tot slot werd de integratie van het kunstwerk vanaf het prille begin meegenomen in het ontwerpproces en werd mogelijk gemaakt door slim om te springen met het beschikbare budget voor het bouwproject. Ante Timmermans grijpt in door één van de oude paviljoenen niet te laten afbreken, maar simpelweg te behouden op de site. Leeg en schijnbaar functieloos, zonder idee – of net vol mogelijkheden. Doordat er een paviljoen minder moet worden afgebroken, werkt deze artistieke ingreep zelfs enigszins kostenbesparend. En toch kan je het lege paviljoen, net wegens het ruimteoverschot of zelfs de ruimteverspilling, tegelijkertijd bekijken als overdaad.